Uroczyste i terapeutyczne użycie substancji aromatycznych
W sanktuariach pielgrzymkowych na całym świecie substancje aromatyczne są wykorzystywane w celach duchowych i leczniczych od ponad 5000 lat. Źródła biblijne i tekstowe wskazują, że uznawano je za niezbędne w rytuałach religijnych w starożytnych Chinach, Indiach, Persji, Egipcie i Grecji. Na przykład najwcześniejsze pisma hinduizmu, Wedy, omawiają kilkaset substancji aromatycznych, kodyfikując je zarówno pod kątem praktyk liturgicznych, jak i terapeutycznych. Podobnie Egipcjanie już 3000 lat p.n.e. używali sekretnych kombinacji ziół, kadzideł i olejków, aby błagać bogów, poszerzać świadomość duchową i leczyć różne dolegliwości. Grecy (którzy większość swojej wiedzy ezoterycznej i naukowej otrzymali od Egipcjan) wierzyli, że istnieje związek między różnymi zapachami a problemami fizjologicznymi i psychologicznymi. Różne zapachy stosowano w leczeniu takich schorzeń, jak stany lękowe i depresja, a także do stymulowania kreatywności artystycznej, koncentracji medytacyjnej i romantycznej miłości. Pisząc o starożytnej nauce i praktyce aromaterapii, jeden z uczonych wyjaśnia, że…
głębokie działanie terapeutyczne olejków eterycznych wynika nie tylko z ich przyjemnego zapachu. Mają istotne właściwości elektromagnetyczne i energie wibracyjne, które ożywiają umysł, duszę, energię ciała, a tym samym ich funkcjonowanie. Kiedy podawane są olejki znane ze swoich właściwości uspokajających i przeciwdepresyjnych, uwalniają się endorfiny i enkafaliny (neurochemiczne leki przeciwbólowe i uspokajające). Wykazano to w szpitalach w Oksfordzie w Anglii, gdzie olejki eteryczne z lawendy, majeranku, geranium, mandarynki i kardamonu zastąpiły chemiczne środki uspokajające. Te i inne olejki relaksują, obniżają ciśnienie krwi, zwiększają bystrość umysłu, normalizują funkcje organizmu, redukują stres, a nawet działają jak afrodyzjaki. (17)
Niestety, obecny stan wiedzy na temat duchowego i terapeutycznego zastosowania substancji aromatycznych jest bladym cieniem wiedzy znanej w głębokiej starożytności. Chociaż naukowcy mogą wykazać, że nasz zmysł węchu jest tysiące razy bardziej wyostrzony niż inne zmysły i jest również wrażliwy na tysiące różnych związków chemicznych, niewiele wiedzą o praktycznej mądrości starożytnych mędrców na temat zapachu. Jednak ta mądrość nie została całkowicie utracona. Współcześni odwiedzający sanktuaria pielgrzymkowe w krajach hinduskich, buddyjskich, chrześcijańskich i innych krajach nadal mają kontakt z tradycyjnymi kombinacjami substancji aromatycznych.