Trondheim

Położone na środkowo-zachodnim wybrzeżu Norwegii miasto Nidaros było najczęściej odwiedzanym miejscem pielgrzymek chrześcijańskich w krajach skandynawskich w późnym średniowieczu. Długo jako regionalne centrum handlowe dla produktów z lądu i morza, Nidaros (obecnie nazywany Trondheim) stał się pierwszą stolicą Norwegii, kiedy król Olav Tryggvason założył w 997 królewską fortecę nad brzegiem rzeki Nidelva. Prawdziwy impuls dla sławy miast, wynikało z życia i śmierci St. Olav, najbardziej znanego religijnego krzyżowca w Norwegii.

Olav Haraldsson urodził się w 995 w Ringerike w południowo-wschodniej części Norwegii. Jeszcze jako nastolatek wyruszył jako wiking i służył jako oficer, walcząc w bitwach w Anglii i Francji. W wieku 18 Olav został ochrzczony w Rouen we Francji, a wkrótce potem postanowił udać się na pielgrzymkę do Jerozolimy. Jego pielgrzymkę przerwała wizja, w której otrzymał polecenie powrotu do Norwegii i objęcia tronu królewskiego. Przybywszy do Nidaros w 1015, stał się pierwszym królem narodowym, który skutecznie sprawował władzę w całym kraju. Podczas swoich rządów lat 13 król Olav udał się na kilka wypraw misyjnych do odległych zakątków Norwegii, wiadomo, że był niezwykle surowy w swoich wysiłkach nawracania i zdobył wielu wrogów. Ze względu na erozję bazy władzy pogańskich wodzów odpornych na rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa Olav został zdetronizowany przez króla Canute, duńskiego władcę Anglii. Uciekając z Norwegii, spędził rok wygnania w rosyjskim mieście Kijowie, gdzie miał kolejną wizję nakazującą mu odzyskanie tronu i dokończenie chrystianizacji Norwegii.

Opalony gorliwością religijną wrócił do Norwegii w 1030, ale wkrótce zginął w bitwie pod Stiklestad w lipcu 29. Natychmiast uznany za męczennika, jego ciało zostało zabrane do pochowania na piaszczystej skarpie, gdzie obecnie stoi katedra Nidaros. Ciało zostało ekshumowane ponad rok po jego śmierci, okazało się, że nie uległo rozkładowi (jak głosi legenda), a miejscowy biskup, wspierany przez masy, ogłosił go 1031 świętym. Nad jego grobem zbudowano drewnianą kaplicę, a pielgrzymi, słysząc plotki o cudownych uzdrowieniach, zaczęli odwiedzać świątynię. Po kanonizacji św. Olafa miasto szybko zyskało na znaczeniu jako miejsce pielgrzymek, co z kolei pobudziło jego rozwój jako centrum handlowego. Wokół 1070 wzniesiono większy kościół, który następnie zastąpiono gotycką katedrą zbudowaną między 1183 i 1300. Wielkie pożary spustoszyły katedrę pięć razy i za każdym razem była przebudowywana i powiększana. Ostatnia poważna renowacja miała miejsce w 1869, a ołtarz główny obecnej katedry znajduje się na miejscu pochówku św. Olafa. Nidaros to największy średniowieczny budynek Skandynawii.

Przed Reformacją kaplica Olava była bogato pięknym miejscem, z wieloma klejnotami i metalami szlachetnymi zdobiącymi jego relikwiarz. Relikwiarz był tak duży, że mężczyźni z 60 musieli go nosić podczas corocznej procesji. Po reformacji w 1537 relikwiarz Olava został zabrany do Kopenhagi, stopiony i wybity na monety. Pielgrzymki do katedry były zakazane podczas reformacji i dopiero w ciągu ostatnich kilku dekad pielgrzymi powrócili do wielkiej katedry. W średniowieczu wiele tysięcy pielgrzymów odwiedzało świątynię każdego roku, szczególnie w rocznicę śmierci św. Olafa w lipcu 29. Wtedy, jak teraz, duża liczba pielgrzymów udała się z Oslo do Trondheim, podróż trwała kilka tygodni. Obecny rząd Norwegii odrestaurował prawie 1000 starych szlaków pielgrzymowych, a miłośnicy religii i przyrody mogą podziwiać piękne krajobrazy starożytnej drogi do Nidaros.

Fotografia pokazuje zachodni przód katedry z rzędami kamiennych posągów. Wśród przedstawionych w posągach są król Olav, różni biskupi i inni święci oraz apostołowie Filip i Tomasz.