Opactwo Conque

Kiedy po raz pierwszy spojrzy się na strome, skaliste i gęsto zalesione zbocze góry, na którym wznosi się opactwo Conques, od razu rzuca się w oczy, że to miejsce nie nadaje się do jakiejkolwiek zabudowy, zamieszkania ani działalności handlowej. A jednak jedno z najczęściej odwiedzanych sanktuariów pielgrzymkowych średniowiecznej Francji znajduje się w tej odległej dolinie Owernii.

Dlaczego to konkretne miejsce stało się tak sławnym sanktuarium? Władze kościelne wyjaśniają, że Conques zyskało sławę jako ważny przystanek na jednej z czterech głównych dróg prowadzących do Santiago de Compostela dzięki XII-wiecznemu opactwu benedyktyńskiemu, w którym przechowywano relikwie św. Foy. Conques było jednak czczone jako miejsce święte na długo przed tym, jak kult relikwii i pielgrzymki stały się popularne w IX-XV wieku. Przed przybyciem benedyktynów w 12 roku n.e. przez wiele lat stał tam kościół karoliński, a wcześniej miejsce to było uważane za święte przez mieszkańców okolicznych lasów. W średniowieczu Conques było znane jako miejsce szczególnie cudowne, a wyjaśnienie podawane chrześcijańskim pielgrzymom brzmiało, że relikwie św. Foy były przyczyną cudów. Krótkie dociekania dotyczące historii św. Foy ujawniają jednak, że osoba ta z pewnością nie miała wystarczająco dużo czasu, aby wieść życie świętego. Foy była małą dziewczynką mieszkającą w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja), która została spalona na stosie jako chrześcijanka w 9 roku n.e. i w związku z tym została uznana za męczennicę Chrystusa. Nie istnieją żadne historie dotyczące tej dziewczynki, które świadczyłyby o jej świętości życia (jak w przypadku św. Franciszka), ani żadne dowody na to, że jej relikwie miałyby moc duchową. Co więcej, autentyczność relikwii Foy, podobnie jak wielu innych w średniowieczu, jest wątpliwa.

Pisanie w Klucz podróżników do średniowiecznej Francji, John James opowiada ciekawą historię dotyczącą zdobywania relikwii w klasztorze. Na zgromadzeniu mnichów z Conque „mnich Armisdus został wybrany do odwiedzenia Agen, gdzie leżały kości świętego Foya. Po przyjeździe poproszono go o dołączenie do wspólnoty. Nie spieszył się; zajęło mu dziesięć lat pewność siebie. Cierpliwie i, choć ma nadzieję, nie tyle poczucie winy, czekał, aż zostanie wyznaczony na strażnika skarbów kościoła, w tym grobowca świętego. Jego szansa nadeszła pewnej nocy, gdy został sam w kościele. Włamał się do grobowca , ukradł kości i na koniu, który został przygotowany na tę okazję, popędził relikwie do Conques. Rozgniewani mnisi Agen ścigali, ale triumfujący złodziej dotarł do domu ze swoim skarbem i został przyjęty z wielką radością ”.