Rzeźbiarski szczegół przy Durham katedrą, Anglia
W średniowiecznych miastach Durham i York znajdowały się dwie największe katedry pielgrzymkowe w północnej Anglii. W Durham znajdowały się relikwie Cuthberta, Aidana i Oswalda. York miał tych z pięciu „świętych”: Paulinusa, Wilfreda, Chada, Jana z Beverly i Williama. Większość z tych osób prowadziła życie o wątpliwej świętości i została kanonizowana przez Kościół głównie z powodów politycznych. Wydaje się jednak, że Cuthbert był naprawdę świętą osobą. Zostając mnichem jeszcze jako młody chłopiec, Cuthbert (635-687) mieszkał w różnych klasztorach, a następnie został przeniesiony na Świętą Wyspę Lindisfarne. Krążą legendy o jego łagodnej naturze i cudownej zdolności uspokajania dzikich ptaków i zwierząt. Mówi się, że późnym wieczorem, gdy inni mnisi już spali, często chodził na długie spacery, będąc w ekstatycznej komunii z bogiem. Ptaki siadały na jego ramionach, a gdy stał w morzu, aby się modlić, wszelkiego rodzaju małe i duże ryby gromadziły się u jego stóp. Po dwunastu latach spędzonych w Lindisfarne Cuthbert poczuł pociąg do życia samotnego ascety i wycofał się na małą, smaganą wiatrem wyspę Farne, gdzie przebywał przez dziewięć lat. Później wezwany do Lindisfarne przez króla, aby został biskupem klasztoru, Cuthbert przez ostatnie dwa lata prowadził nauczanie i posługę dla pielgrzymów, którzy przybyli, aby otrzymać jego błogosławieństwo. Zmarł w 687 i został pochowany na Lindisfarne.
Przez prawie dwieście lat relikwie Cuthberta pozostawały na wyspie, aż w wyniku bardzo interesującej serii wydarzeń zostały przeniesione do Durham. Mnisi z Lindisfarne, uciekając przed powtarzającymi się atakami Wikingów, opuścili swoją świętą wyspę w 875 roku, zabierając ze sobą relikwie św. Oswalda i św. Aidana zapakowane w trumnę zawierającą nieskażone ciało św. Cuthberta. Przez ponad 100 lat mnisi wędrowali, osiedlając się tu i tam, zakładając kościoły pod wezwaniem św. Cuthberta. W 995 roku, obawiając się kolejnego ataku duńskich najeźdźców, mnisi ponownie uciekli ze swoimi cennymi relikwiami. Według legendy, kiedy mnisi zbliżyli się do miasta Durham, trumna świętego zaczęła robić się ciężka, a jeden z mnichów miał sen, w którym Cuthbert powiedział, że jego ciało w końcu spocznie w „Dunholme”. Żaden z mnichów nie znał takiego miejsca, ale wypytując miejscowych wieśniaków, podsłuchał rozmowę dwóch kobiet o zagubionej krowie, która podobno zabłąkała się do „Dunholme”. Po zbadaniu przez mnichów okazało się, że jest to zalesiony cypel w pętli nad rzeką Wear, gdzie obecnie stoi katedra w Durham.
Z wyjątkiem krótkiego okresu, kiedy ciało Cuthberta wróciło na wyspę Lindisfarne, jego święte relikwie pozostają w Durham do dziś. Wspaniałą katedrę, uważaną przez władze za najwspanialszy przykład architektury normańskiej, rozpoczęto w 1093 roku, a ukończono czterdzieści lat później. W późnym średniowieczu sanktuarium św. Cuthberta było drugim najczęściej odwiedzanym miejscem pielgrzymkowym w całej Anglii, ustępując jedynie sanktuarium Tomasza Becketa w Canterbury. Wiele cudów uzdrowienia miało miejsce w sanktuarium Cuthberta i często tłumaczy się je jako wynikające z mocy relikwii świętego. Na przestrzeni wieków wielokrotnie otwierano trumnę Cuthberta i oglądano ciało. Podczas ostatniego oglądania w 1899 roku, ponad 1200 lat po śmierci świętego, ciało było całkowicie nienaruszone. Nauka jak dotąd nie przedstawiła żadnego wyjaśnienia tego zjawiska, chociaż we wszystkich głównych tradycjach religijnych na całym świecie zaobserwowano brak zepsucia lub rozkładu ciał świętych osób. Co więcej, warto zauważyć, że święte miejsca, w których spoczywają nienaruszone ciała świętych, są bardzo często miejscami, w których donosi się o cudach uzdrowienia.
Rzeźbiarski szczegół przy katedrą York, Anglia
Martin Gray jest antropolożką kultury, pisarką i fotografką specjalizującą się w badaniu tradycji pielgrzymkowych i miejsc sakralnych na całym świecie. W ciągu 40 lat odwiedził ponad 2000 miejsc pielgrzymkowych w 165 krajach. The Światowy przewodnik pielgrzymkowy na stronie Sacredsites.com jest najbardziej wszechstronnym źródłem informacji na ten temat.Przewodniki po Anglii
Martin poleca te przewodniki turystyczne
Aby uzyskać dodatkowe informacje:
