Luang Prabang, Laos

Duchowym centrum buddyzmu w Laosie jest miasto Luang Prabang, położone na półwyspie utworzonym przez rzeki Mekong i Nam Khan, około 265 mil (426 kilometrów) na północ od Wientianu, stolicy kraju. Pozostałości kamiennych narzędzi wykopanych w jaskini Tham Hua Pu sugerują, że region Luang Prabang był zamieszkany od 8000 pne, podczas gdy artefakty z brązu i ceramiki świadczą o zamieszkaniu w drugim tysiącleciu pne.

Według legendy Budda przejeżdżał kiedyś przez ten region i prorokował, że pewnego dnia będzie to miejsce dla bogatego i potężnego królestwa. Inna legenda przypisuje wybór tego miejsca dwóm pustelnikom, zwabionym jego naturalnym pięknem, którzy nadali mu nazwę Xieng Dong.

W 1354 roku Fa Ngum, laotański książę królewski, który kształcił się w khmerskim mieście Angkor (w dzisiejszej Kambodży), osiedlił się w Xieng Dong i założył laotańskie królestwo Lan Xang (Królestwo Miliona Słoni). Królestwo to prosperowało od 1354 do 1707 roku dzięki strategicznemu położeniu na Jedwabnym Szlaku, a także będąc centrum buddyzmu w regionie.

Xieng Dong pozostawało stolicą Lan Xang do 1563 roku, kiedy to król Setthathirat przeniósł je do Vientiane, ponieważ Xieng Dong było uważane za podatne na ataki Birmańczyków. W tym czasie miastu nadano również obecną nazwę Luang Prabang, na cześć słynnego posągu Buddy – Pra Bang – nadanego przez khmerskiego monarchę Kambodży w 1512 roku. Mimo przeniesienia stolicy do Wientianu jednak Luang Prabang pozostało religijnym i duchowym centrum królestwa.

Pierwsi europejscy podróżnicy przybyli do Lan Xang w 1641 roku za panowania króla Sourigna Vongsa. Po jego śmierci w 1695 r. rywalizujący ze sobą książęta walczyli o tron, aw 1707 r. Lan Xang zostało podzielone na trzy odrębne królestwa: Luang Prabang na północy, Vientiane w centrum i Champasak na południu. Kiedy Francja zaanektowała Laos w 1893 roku, Francuzi uznali Luang Prabang za królewską rezydencję Laosu. Podczas II wojny światowej Japończycy zajęli miasto, chociaż pozostawało ono pod nominalną kontrolą Francji. 9 marca 1945 roku ogłoszono niepodległość Laosu, Wientian pozostał stolicą kraju, a Luang Prabang nadal pełnił funkcję duchowego centrum.

W mieście znajdują się trzydzieści cztery świątynie, a także 100-metrowe święte wzgórze Mount Phou Si z ważnymi świątyniami buddyjskimi Wat Tham Phou Si i Wat Chom Si. Dwie inne piękne świątynie to Wat Si Bun Heuang, „Świątynia 100,000 1778 skarbów” (pokazana na zdjęciu) oraz Wat Haw Pha Bang, w której przechowywany jest bardzo szanowany posąg Buddy Phra Bang. W 1782 roku Syjamczycy (obecnie Tajlandia) najechali Luang Prabang i zdobyli posąg Phra Bang, zabierając go z powrotem do Bangkoku. Jednak przewroty polityczne i nieszczęścia zostały przypisane Phra Bang, aw 1828 roku został zwrócony ludowi Laosu. W 1867 roku Syjamczycy po raz drugi zdobyli Phra Bang, ale ponownie zwrócili go w XNUMX roku po podobnym przewrocie politycznym.