Bayazid Bostami, Chittagong

Położona w mieście Chittagong świątynia Bayazida Bostamiego jest jednym z dwóch najbardziej czczonych świętych miejsc sufickich w Bangladeszu (drugim jest Hazrat Shah Jalal w Sylhet). Znany również jako Sultan-ul-Arefin (król gnostyków), Bayazid Bostami urodził się w 804 roku w mieście Bostam w Iranie. Zmarł w 874 roku i prawdopodobnie został pochowany w Bistam w Iranie. Chociaż bardzo niewiele wiadomo o jego wczesnych latach, raporty biograficzne przedstawiają go jako wędrowca, nauczyciela i mistyka głęboko zakochanego w boskości. Był jednym z pionierów tego, co później stało się znane jako „ekstatyczna” szkoła islamskiego mistycyzmu i jest czczony w rodowodzie jednego z największych bractw sufickich, zakonu Naqshbandi. Przed nim ścieżka suficka opierała się głównie na pobożności i posłuszeństwie, a on odegrał główną rolę w umieszczeniu koncepcji boskiej miłości u podstaw sufizmu.

Chociaż nie ma historycznych wzmianek o tym, że Bayazid Bostami odwiedził Chittagong, jest prawdopodobne, że on lub jego zwolennicy zrobili to w połowie IX wieku, ponieważ Chittagong było głównym portem na południowym Jedwabnym Szlaku łączącym Indie, Chiny i Bliski Wschód . Kompleks świątynny Bayazid Bostami składa się z grobowca Bostamiego, który został zamknięty w nowoczesnej konstrukcji, starożytnego meczetu, którego historia sięga czasów ostatniego wielkiego cesarza Mogołów, Aurangzeba (9-1658) oraz stawu z wieloma świętymi żółwiami . Podczas gdy miejscowi przyznają, że ciało Bajazyda Bostamiego nie zostało tam pochowane, grobowiec, przypisywany mu jako jawab lub naśladownictwo, jest jednak przedmiotem czci dla wielu tysięcy pielgrzymów, którzy odwiedzają go każdego roku.

Staw, lokalnie znany jako Bayazid Bostami Pukur, jest domem dla 300-400 rzadkich i zagrożonych wyginięciem słodkowodnych czarnych żółwi miękkich, znanych jako Bostami Kasim (Aspideretes nigricans). Mieszkańcy Chittagong nazywają te żółwie Gadali-Madali i wierzą, że są nadprzyrodzonymi stworzeniami, które nie posłuchały rozkazu Bayazida Bostamiego i przybrały ten kształt po rozgniewaniu go. Mówi się, że te żółwie są skazane na spędzenie wieczności w stawie. To zamknięcie nie jest jednak uciążliwe dla żółwi. Oprócz opieki i ochrony ze strony władz sanktuarium, odwiedzający karmią ich bananami, ryżem i warzywami. Żółwie są tak przyzwyczajone do obecności ludzi, że na wezwanie gromadzą się na platformie, a każdy z nich wyciąga szyję, by otrzymać pożywienie.