Palenque

Ogromne, tajemnicze i czarujące, zrujnowane miasto Palenque jest uważane za najpiękniejsze z miast-państw Majów i jedno z najpiękniejszych stanowisk archeologicznych na świecie. Jego położenie geograficzne jest wspaniałe nie do opisania. Położone pośród stromych i gęsto zalesionych wzgórz ruiny są często spowite gęstą mgłą. Chłodny strumień wije się przez centrum miasta, a ze szczytów świątyń rozciągają się wspaniałe widoki na ogromną nadmorską równinę. Tu i tam, przebijając się przez ciemnozielone lasy, wznoszą się wielkie piramidy, wieże i rozległe kompleksy świątynne. W okresie kulturowego rozkwitu Palenque było jeszcze piękniejsze, gdyż wówczas jego wapienne budynki pokrywano białym tynkiem i malowano tęczą pastelowych barw. Ukryte głęboko w dżungli ruiny były nieznane aż do 1773 roku. Nawet wtedy Palenque było ponownie odkrywane i gubione kilka razy, aż do 1841 roku, kiedy odkrywcy John Lloyd Stephens i Frederick Catherwood, swoimi sugestywnymi pismami i rysunkami, wprowadzili ten klejnot architektury Majów do świat.

Rozrzucone odłamki ceramiki wskazują, że miejsce to było zamieszkane już od 300 roku pne, ale większość budynków została zbudowana między VII a X wiekiem naszej ery. Potem w tajemniczy sposób wielkie miasto zostało opuszczone i odzyskane przez nieubłagane pazury dżungli. Zaginęła nawet nazwa miasta Majów, a dzisiejszą nazwę ruiny otrzymały od pobliskiej wioski Santo Domingo de Palenque. Podczas gdy ruiny były przedmiotem jednych z najbardziej rozległych prac wykopaliskowych i odbudowy ze wszystkich miejsc Majów, otwarto tylko 7 budowle z około 10, które są rozrzucone po okolicy. Gdy ktoś wędruje przez ruiny lub spogląda ze szczytu wysokich budynków, wszędzie wokół tego miejsca widać małe wzgórza. Nie są to jednak wzgórza, lecz budowle Majów od dawna porośnięte dżunglą.

Na zdjęciu rozległy kompleks budynków, któremu archeolodzy nadali nazwę „Pałac”. Części budynku mogły rzeczywiście służyć jako rezydencje arcykapłanów i arystokracji, ale uważa się również, że kompleks służył jako centrum administracyjne niegdyś tętniącego życiem miasta. Cztery piętra nad pałacem wznosi się obserwatorium astronomiczne, którego typ konstrukcji jest unikalny w świecie Majów. Z wieży w dniu przesilenia zimowego obserwator zobaczy zachód słońca bezpośrednio nad Świątynią Inskrypcji. Pierwotnie wieża ta nie miała dachu. Wcześni archeolodzy odtwarzający to miejsce, nieświadomi zaawansowanej wiedzy astronomicznej Majów, nie rozumieli przeznaczenia platformy bez dachu (do oglądania gwiazd) i dlatego przykryli ją dachem własnego projektu.