Las Lajas

W odległych górach południowo-zachodniej Kolumbii Katedra Najświętszej Marii Panny z Las Lajas należy do najpiękniejszych sanktuariów pielgrzymkowych na świecie. Scena o bajkowym splendorze, jej piękno zapiera dech w piersiach. Lśniąca bielą z strzelistymi iglicami katedra niepewnie przylega do zbocza urwiska. Ściana klifu wznosi się nad wartko płynącą rzeką Guaitara, która na przestrzeni mniej niż mili ma dwa ostre zakręty w kształcie litery S przez stromy górski wąwóz. Dwa wodospady płyną bezpośrednio z wnętrza – nie ponad – porośniętymi dżunglą klifami, spadając z wysokości stu stóp do wezbranej rzeki. Deszcze często przychodzą i odchodzą, a utrzymujące się mgły ukrywają i odsłaniają kościół z szybkością rąk magika. W połączeniu z nieustannym szumem płynącej wody, kościelne dzwony odbijają się echem w górskich dolinach.

Sanktuarium Las Lajas to neogotycka katedra, która została zbudowana w latach 1916-1944 dla upamiętnienia legendarnego objawienia Matki Boskiej na pionowej ścianie klifu 45 metrów nad rzeką. Według legendy w 1754 r. Indianka Maria Mueces i jej głuchoniema córka Rosa wpadły w potężną burzę. Znaleźli schronienie między gigantycznymi ścianami wąwozu i ku zaskoczeniu Marii Mueces Rosa wykrzyknęła „mestiza mnie wzywa…” i wskazała na oświetlony błyskawicą obraz z boku ściany klifu. Najstarsza wzmianka o tej legendzie została zapisana w relacjach z podróży Fray Juana de Santa Gertrudisa przez południowy region Nowego Królestwa Granady w latach 1756-1762. Katedra jest zbudowana w taki sposób, że tylną ścianę kościoła tworzy klif wąwozu z wizerunkiem Matki Boskiej. W 1951 roku Kościół rzymskokatolicki zatwierdził dziewicę Nuestra Señora de Las Lajas, aw 1954 roku ogłosił sanktuarium bazyliką mniejszą.