Greckie świątynie Sycylii

W VIII i VII wieku p.n.e., z różnych powodów, w tym kryzysu demograficznego (głód, przeludnienie, zmiany klimatyczne), poszukiwania nowych rynków zbytu i portów oraz wypędzenia z ojczyzny, Grecy rozpoczęli szeroko zakrojoną akcję kolonizacyjną, obejmującą południowe Włochy. W tym samym okresie kolonie greckie powstały w miejscach tak odległych od siebie, jak wschodnie wybrzeże Morza Czarnego i Massalia (Marsylia, Francja). Obejmowały one osady na Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego. Rzymianie nazywali obszar Sycylii i stopę włoskiego buta Magna Graecia (po łacinie „Wielka Grecja”), ze względu na gęstą zaludnienie przez Greków. Głównymi budowlami greckimi i z czasów greckich na dzisiejszej Sycylii są Agrigento, Selinunt i Segesta.

Położona na grzbiecie wzgórza za miastem Agrigento, Dolina Świątyń obejmuje pozostałości siedmiu świątyń z V wieku p.n.e., wszystkie zbudowane w stylu doryckim. Nazwy świątyń są tradycją ugruntowaną w czasach renesansu, co wskazuje, że nie wiemy, jak sami Grecy nazywali te świątynie.

Selinunte Selinunt był najbardziej wysuniętą na zachód grecką kolonią na Sycylii i został założony około 628 roku p.n.e. Stanowisko archeologiczne obejmuje pięć świątyń skupionych wokół akropolu. Spośród nich tylko (tzw.) Świątynia Hery, znana również jako Świątynia E, została odbudowana. Selinunt został zdobyty i zniszczony przez Kartagińczyków w 409 roku p.n.e. Znajduje się tam najmasywniejsza świątynia, jaką kiedykolwiek zbudowali Grecy, znana prozaicznie jako Świątynia G.

Segesta było jednym z głównych miast ludu Elymian, starożytnego ludu, który zamieszkiwał zachodnią część Sycylii w epoce brązu i starożytności klasycznej, jednego z trzech rdzennych ludów Sycylii. Wydaje się, że przyjęli wiele aspektów kultury greckich kolonistów na Sycylii, wznosząc niezwykłą świątynię w Segesta, począwszy od 420 roku pne.

Aby uzyskać dodatkowe informacje na temat świątyń greckich, zobacz: Święta geografia starożytnej Grecji