Fakty z Angkor Wat

Angkor Wat, Kambodża

• W Azji Południowo-Wschodniej znajdują się dwa wielkie kompleksy starożytnych świątyń, jeden w Bagan w Birmie, a drugi w Angkor w Kambodży.

• Świątynie Angkor, zbudowane przez cywilizację Khmerów między 802 a 1220 rokiem, reprezentują jedno z najbardziej zdumiewających osiągnięć architektonicznych ludzkości.

• Z Angkoru królowie Khmerów panowali na rozległym obszarze, który sięgał od Wietnamu po Chiny i Zatokę Bengalską. Struktury, które można dziś zobaczyć w Angkor, ponad 100 kamiennych świątyń, są pozostałością po wielkiej religijnej, społecznej i administracyjnej metropolii, której inne budynki - pałace, budynki publiczne i domy - zostały zbudowane z drewna i dawno już zburzyły i zniknęły .

• Konwencjonalne teorie zakładają, że ziemie, na których stoi Angkor, zostały wybrane na miejsce osadnictwa ze względu na ich strategiczne położenie militarne i potencjał rolniczy. Inni uczeni uważają jednak, że położenie geograficzne kompleksu Angkor i rozmieszczenie jego świątyń było oparte na świętej geografii obejmującej całą planetę z czasów archaicznych.

• Za pomocą symulacji komputerowych wykazano, że plan kompleksu Angkor - rozmieszczenie jego głównych świątyń na Ziemi - odzwierciedla gwiazdy w konstelacji Draco w czasie równonocy wiosennej w 10,500 rpne. Chociaż data tego astronomicznego wyrównania jest znacznie wcześniejsza niż jakakolwiek inna znana konstrukcja w Angkor, wydaje się, że jej celem było architektoniczne odzwierciedlenie nieba, aby pomóc w harmonizacji Ziemi i gwiazd.

• Zarówno układ świątyń Angkor, jak i ikonograficzny charakter większości jego rzeźb mają również wskazywać na niebiańskie zjawisko precesji równonocy i powolne przechodzenie z jednej epoki astrologicznej do drugiej.

• W świątyni Phnom Bakheng znajdują się otaczające wieże 108. Liczba 108, uważana za świętą zarówno w hinduskiej, jak i buddyjskiej kosmologii, jest sumą 72 plus 36 (36 jest ½ 72). Liczba 72 jest liczbą pierwotną w sekwencji liczb związanych z precesją osiową Ziemi, co powoduje widoczną zmianę położenia gwiazdozbiorów w okresie lat 25,920 lub jeden stopień co 72 lat. Kolejnym tajemniczym faktem na temat kompleksu Angkor jest jego położenie 72 stopni długości geograficznej na wschód od piramid w Gizie. Świątynie Bakong, Prah Ko i Prei Monli w Roluos, na południe od głównego kompleksu Angkor, znajdują się względem siebie w taki sposób, że odzwierciedlają trzy gwiazdy w Corona Borealis, gdy pojawiły się o świcie w wiosennej równonocy w 10,500 BC. Warto zauważyć, że Corona Borealis nie byłaby widoczna z tych świątyń w 10th i 11th wiekach, kiedy zostały zbudowane.

• Angkor Wat, zbudowany we wczesnych latach 12 wieku przez Suryavaram II, oddaje cześć hinduskiemu boga Wisznu i jest symbolicznym przedstawieniem hinduskiej kosmologii. Składa się z ogromnej świątyni symbolizującej mityczną górę Mt. Meru, jego pięć wzajemnie zagnieżdżonych prostokątnych ścian i fos reprezentują łańcuchy gór i kosmicznego oceanu. Krótkie wymiary rozległego związku są dokładnie wyrównane wzdłuż osi północ-południe, podczas gdy oś wschód-zachód celowo została przekierowana o 0.75 stopni na południe od wschodu i północy od zachodu, aby dać obserwatorom trzydniowe oczekiwanie na wiosnę równonoc.

• W przeciwieństwie do innych świątyń w Angkor, Ta Prohm pozostała w stanie, w jakim została znaleziona, zachowana jako przykład tego, co las tropikalny zrobi z pomnikiem architektury, gdy zostaną cofnięte ochronne ręce ludzi. Ściany, dachy, komory i dziedzińce Ta Prohm zostały wystarczająco naprawione, aby powstrzymać dalsze niszczenie, a wewnętrzne sanktuarium zostało oczyszczone z krzaków i gęstego zarośli. Ale sama świątynia została pozostawiona w uścisku drzew. Zasadzone przed wiekami, serpentynowe korzenie drzewa odrywają starożytne kamienie, a ich ogromne pnie otaczają niegdyś tętniącą życiem świątynię buddyjską. Zbudowany w drugiej połowie XII wieku przez Jayavarmana VII, Ta Prohm jest ziemskim odpowiednikiem gwiazdy Eta Draconis, konstelacji Draco.

• Podczas pół tysiącleci okupacji Khmerów miasto Angkor stało się ważnym celem pielgrzymek w całej Azji Południowo-Wschodniej. Złupiony przez Tajów w 1431 r. I opuszczony w 1432 r. Angkor został zapomniany na kilka stuleci. Wędrowni mnisi buddyjscy, przemierzający gęste dżungle, od czasu do czasu napotykali niesamowite ruiny. Uznając świętość świątyń, ale nie znając ich pochodzenia, wymyślili bajki o tajemniczych sanktuariach, twierdząc, że zostały zbudowane przez bogów w bardzo starożytnych czasach. Minęły stulecia, bajki te stały się legendami, a pielgrzymi z odległych zakątków Azji szukali mistycznego miasta bogów. Kilku żądnych przygód europejskich podróżników wiedziało o ruinach i opowieściach krążących w antykwarycznych kręgach dziwnego miasta zagubionego w dżungli. Większość ludzi uważała te historie za nic więcej niż legendę, dopóki francuski odkrywca Henri Mouhot zwrócił uwagę świata na Angkor w 1860 r. Francuzi byli oczarowani starożytnym miastem i od 1908 r. Przeprowadzili szeroko zakrojony projekt renowacji. Odnawianie trwa do dnia dzisiejszego, z wyjątkiem okresów w latach 70. i 80. XX wieku, kiedy to walki wojskowe uniemożliwiły archeologom zamieszkanie w pobliżu ruin.

• Archeolodzy ortodoksyjni czasami interpretują świątynie kompleksu Angkor jako grobowce megalomańskich królów, jednak w rzeczywistości królowie ci zaprojektowali i zbudowali świątynie jako formę służby zarówno Bogu, jak i własnym poddanym. Świątynie nie były miejscem kultu królów, ale raczej kultu boga. Precyzyjnie wyrównane z gwiazdami, zbudowane jako ogromne trójwymiarowe formy medytacyjne i ozdobione oszałamiająco piękną sztuką religijną, świątynie Angkor były instrumentami pomagającymi ludziom w urzeczywistnianiu boskości.

• Jayavaram VII, mówił o swoich zamiarach wzniesienia świątyń jako istoty „pełen głębokiego współczucia dla dobra świata, aby obdarzyć ludzi ambrozją środków zaradczych, by zdobyć dla nich nieśmiertelność… Na mocy tych dobrych uczynków chciałbym uratować wszystkich, którzy walczą w oceanie egzystencji. „

Martin Gray jest antropolożką kultury, pisarką i fotografką specjalizującą się w badaniu tradycji pielgrzymkowych i miejsc sakralnych na całym świecie. W ciągu 40 lat odwiedził ponad 2000 miejsc pielgrzymkowych w 165 krajach. The Światowy przewodnik pielgrzymkowy na stronie Sacredsites.com jest najbardziej wszechstronnym źródłem informacji na ten temat.