Candi Sukuh, Java

Położona w pobliżu wioski Berjo na wysokości 2990 metrów na zalesionych zboczach góry Lawu, uśpionego wulkanu w środkowej Jawie, świątynia Candi Sukuh nie jest pod względem stylistycznym żadna inna w Indonezji. Prawdopodobnie zbudowany w XV wieku w czasach upadku imperium hinduskiego Majapahit (910-15), Sukih Candi (wymawiane Chandi) wydaje się mieć niewiele wspólnego z innymi świątyniami hinduistycznymi hinduskimi i buddyjskimi. Zbudowany ze skał wulkanicznych andezytycznych i zajmujący powierzchnię około 1293 1527 metrów kwadratowych kompleks świątynny obejmuje trzy tarasy, niezwykłą piramidę i liczne enigmatyczne rzeźby. Początki budowniczych i ich dziwny rzeźbiarski styl (z prymitywnymi, przysadzistymi i zniekształconymi postaciami wyrzeźbionymi w Wayang styl znaleziony we Wschodniej Jawie) pozostaje tajemnicą i wydaje się, że oznacza ponowne pojawienie się przed hinduistycznego animizmu, który istniał 1500 lat wcześniej.

W szczególności dwie rzeczy wyróżniają Candi Sukuh, która jest unikatową piramidą ściętą, przypominającą piramidę Majów na Jukatanie w Meksyku oraz liczne enigmatyczne rzeźby znalezione w tym miejscu.

Piramida wznosi się do dziesięciu metrów z tyłu miejsca, a jej legendom przypisano różne legendy. Jedna z legend mówi, że przedstawia mitologiczną świętą górę Meru, miejsce zamieszkania bogów i przodków. Kolejny, który reprezentuje Góra Mandera gdzie Vasuki, król węży, pozwolił wielu bogom i demonom wykorzystać go jako swoją ubijaną linę do wydobycia ambrozji nieśmiertelności z oceanu mleka. Obecnie na piramidzie nie ma nic, ale kiedyś mogły istnieć różne rzeźby, ołtarze i inne budowle. Na piramidę można się wspinać wąskimi schodami, a lokalne legendy ludowe twierdzą, że schody są strome, aby sprawdzić dziewictwo młodych dziewcząt w społeczności. Bezpośrednio przed schodami znajdują się dwa duże posągi żółwi z spłaszczonymi górnymi powierzchniami, które mogą funkcjonować jako ołtarze do rytuałów oczyszczenia i kultu przodków. W mitologii hinduskiej żółw symbolizuje wsparcie świata i jest awatarem boga Wisznu.

W 1815 roku Sir Thomas Raffles, władca Jawy w latach 1811–1816, odwiedził świątynię i stwierdził, że jest w złym stanie. W swojej relacji opowiada, że ​​wiele posągów zostało rzuconych na ziemię, a większość postaci została ścięta. Ten wandalizm tradycyjnej kultury jest prawdopodobnie skutkiem islamskiej inwazji na Jawę w XVI wieku. Raffles znalazł również obok żółwi gigantyczny posąg linga (fallusa) o długości 16 stóp, podzielony na dwie części. Linga ma charakterystyczną cechę, którą mają wszystkie fallusy w świątyni; kulki pod czubkiem. Są one reprezentatywne dla zwyczaju praktykowanego przez arystokratyczne i kapłańskie kasty Imperium Majapahit, gdzie niektórym mężczyznom wszczepiano kulki marmurowe lub złote pod czubek penisa. Candi Sukuh linga, która jest obecnie wystawiana w Muzeum Narodowym w Dżakarcie, ma cztery.

Ruiny Candi Sukuh przedstawiają także kwestię duchowego wyzwolenia symbolizowanego przez liczne rzeźby, płaskorzeźby i posągi związane z seksualnie związanymi z tantrami tematami subkontynentu indyjskiego. Kilka z tych kamiennych rzeźb wyraźnie pokazuje męskie i żeńskie narządy płciowe; stąd jedna nazwa ruin to „świątynia erotyczna”.

Przy wejściu na stronę jest oczywiste przedstawienie stosunku płciowego; kamienny lingam (fallus) wchodzący do yoni (pochwy). Bez względu na to, jaki był cel w starożytności, dziś bezdzietne pary przybywają szukać błogosławieństw i modlić się za dzieci. Dalej znajdują się rzeźby przedstawiające Bhimę, wielkiego wojownika-bohatera Mahabharaty, i Naradę, posłańca bogów, wewnątrz stylizowanego łona, a kolejne przedstawiające Bhimę przechodzącą przez macicę przy jego narodzinach. Należy zauważyć, że Bhima była centralną postacią kultu wyzwolenia dusz w XV wieku i duchowym przewodnikiem, który znał ścieżkę prowadzącą do doskonałości. Inne rzeźby o charakterze erotycznym obejmują duży bezgłowy posąg mężczyzny chwytającego jego wyprostowany penis, rzeźbę kucającego mężczyzny odsłaniającą genitalia oraz rzeźbę przypominającą macicę z mitycznymi stworzeniami.

W pobliżu piramidy znajduje się ważna rzeźba przedstawiająca Bhimę, Ardżunę i Ganesza pracujących w metalowej kuźni. Ta scena jest znacząca, ponieważ uważa się, że w mitologii hindusko-Java kowal, metalowiec, posiada nie tylko umiejętność zmiany metali, ale także klucz do duchowej transcendencji. Kowalowie czerpali moce od boga ognia (który istniał przed wprowadzeniem hinduizmu), aw niektórych przypadkach kowal był uważany za świątynię.

W tej scenie Bhima jest kowalem, a jego brat Arjuna pracuje nad miechem. Wykuwają miecz oczyszczającym ogniem, który symbolizuje tutaj różne rzeczy. Reprezentuje lingę (fallusa), a jego pochwę joni (pochwę), jako broń, dzięki której Arjuna jest niezwyciężony w walce i jest kris, kultowy jawajski sztylet legitymizujący i upoważniający władców. Między Bhimą a Arjuną znajduje się tańczący Ganesh, hinduski bóg i bóstwo tantryczne, które ucieleśnia proces przechodzenia z jednego stanu do drugiego. To niezwykłe przedstawienie Ganesha, ponieważ nie tylko tańczy, ale też odsłonięte są jego genitalia, na jego szyi wisi różaniec z kości, a on trzyma małe zwierzę, prawdopodobnie psa. Ta rzeźba wykazuje wyraźne podobieństwo do praktyk tantrycznych występujących w buddyzmie tybetańskim, gdzie różańce z kości i psie bóstwa odgrywają ważną rolę w rytuałach duchowej przemiany.

Według uczonego Stanley O'Connor, relief przedstawia wizualnie związek między metalurgią a ludzkim losem. Obróbka żelaza była metaforą duchowej transformacji. Ilustrując proces przekształcania substancji metalicznych (redukcja rud, ich oczyszczanie, a następnie odtworzenie w stal) rzeźbiarz pokazał związek między metalurgią a wyzwoleniem duszy. Dodatkowo w rzeźbie jest to dziki energetyczny taniec Ganesh, strażnika progów, który otwiera drogę duszy na wyższy poziom.

Pierwsze badania Candi Sukuh przeprowadzono w 1842, 1889 i 1910 r. W latach 2014–2017 rządowy wydział archeologiczny przeprowadził rozległą przebudowę tego miejsca. Świątynia, pierwotnie zbudowana na fundamencie piasku rzecznego i luźnych kamieni, została wydobyta dla tych materiałów przez miejscową ludność i zaczęła tonąć.

Candi Sukuh, Galeria zdjęć Java

Martin Gray jest antropolożką kultury, pisarką i fotografką specjalizującą się w badaniu tradycji pielgrzymkowych i miejsc sakralnych na całym świecie. W ciągu 40 lat odwiedził ponad 2000 miejsc pielgrzymkowych w 165 krajach. The Światowy przewodnik pielgrzymkowy na stronie Sacredsites.com jest najbardziej wszechstronnym źródłem informacji na ten temat.